සක්මනක කවි කුසුම්

 සක්මනක කවි කුසුම්

කළු හැඳි නුබ ගැබට හොරෙහින් පය උස්සා

නිසල ව පසු නොකර යන රතු සුදු වැලි පරයා

හිමිහිට දින පොතේ රතුපැහැ පිටු පෙරලා

කුමකට කියවම් ද නිහඬව යනු මිසෙකා

දහවල වාගේය නැත රෑ මනරම්ය

මනරම් වාගේය රුදුරුය ගොරහැඬි ය

ගොරහැඬි වුවද සවනත කට මී පැණිය

තුන්‍ යම් මොකට රෑයම හොඳහැටි කළුය

කිමිදෙන සිත්මිණ ට පසෙකින් සැනසෙන්න

විගහට නිවස වෙත පා එසවිය යුතුය

එහි වෙන මගේ සද පතිනිය රූබර ය

ඇඳ මගෙ සඳය රජදහනෙහි අග බිසව...