විප්ලවයටත් මහන්සියි

කන්ද උඩහින් අදත් හවසට

බැහැලා යන හැටි කරුම රතු ඉර

මතක් වෙනවා හිටිහැටියේ මට

අම්මාගේ කෙදිරිල්ල අරගෙන

මාස හයකින් ගමට එන්නට

බැරි වුණා විප්ලවයේ තාඩන

නංගියේ අපේ පැටවු දවසක

හුස්ම ගත යුතු නැද්ද පොළවක

අපේ කඳුලට කින්ඩි දාගෙන

යකඩ බම්බුවේ සෙම පෙරාගෙන

ඊයේ මා හමුවෙන්න ආවා 

ගෑස් නැති කඳුලක විලාපය

තාත්තෙ මට බැරි වෙන්න ඇති

උඹ කියූ ලොකු මිනිහා වෙන්නට

හැබැයි කොහේ හරි ලියැවේවි හෙට

ලොකු මිනිස්සුන් හදපු රට ගැන

විප්ලවය ටත් මහන්සිය

හැමදාම නාලා සෙම අමාරුව

අදත් යන්තම් බඩට වැටුණා

තිහේ ගල් වැලි මිශ්‍ර බත් පත

මතක් වෙනවා හෙට අනිද්දා

අතේ දරනට තියෙන බම්බුව

එවිට මගේ හිත ගලක් වෙනවා

අම්මගේ පෑදුණු නහර ලග

අම්මේ උඹේ පොඩි පුතා එනවා

අද ම හෝ හෙට අනිද්දා දින

විප්ලවේ අපි බලාගන්නවා

අපිව විප්ලවෙ බලා ගද්දිම...